اختر قاسمی / رادیو کوچه
کشتار تابستان سال ۱۳۶۷ از طرف حامیان حقوق بشر به جنایت علیه بشریت نام گرفت. در تابستان سال ۱۳۶۷ در عرض چند هفته چندین هزار زندانی دگر‌اندیش به دستور رهبری جمهوری اسلامی اعدام شدند. منیره برادران زندانی سیاسی آن دوران و از بازماندگان دهه شصت در این باره می‌گوید:
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
همه چیز با پذیرش قطع‌نامه ۵۹۸ شورای امنیت در ۲۸ تیرماه ۱۳۶۷ شروع شد. خمینی آن را به نوشیدن جام زهر تشبیه کرد. آیا این به معنای پایان جنگ بود؟ جنگ با عراق خاتمه می‌یافت اما جمهوری اسلامی جنگ دیگری را تدارک دیده بود جنگی که به مراتب وحشتناک‌تر و ناعادلانه‌تر بود. جنگ با زندانیان که هیچ سلاحی در اختیار نداشتند جز جسم و اندیشه‌شان. به فرمان خمینی، که در حکم یک فتوای رسمی بود به هیتی که متشکل از نماینده دادستانی، نماینده وزارت اطلاعات و ریاست زندان‌ها بود اختیار داده می‌شد تا اعضای سازمان مجاهدین را در زندان به اتهام «محارب» و افراد وابسته به گروه‌های چپ را به جرم «مرتد» اعدام کنند.
هرسال از طرف خانواده‌ها و بازماندگان این قربانیان و نیروهای مدافع حقوق بشر در شهرهای مختلف جهان در اواخر تابستان مراسم یادبودی برگزار می‌شود. در شهر کلن به دعوت جمعی از دانشجویان مستقل ایرانی مراسمی روز شنبه ۲۸ آگوست برگزار شد. با وجود رگبار شدید باران ده‌ها تن در ساعت مقرر گرد آمده بودند اما آسمان گویی به هم‌راه خانواده‌ها و بازماندگان این قربانیان اشک می‌ریخت و باران متوقف نمی‌شد. به همین دلیل مراسم بعد از چند دقیقه خاتمه یافت.
پویا علی‌زاده از دانشجویان ایرانی ساکن کلن فعال حقوق بشر و عضو دانشجویان مستقل از برگزارکنندگان این تجمع بود.
از او در باره‌ی انگیزه‌اش برای چنین فعالیت‌هایی می‌پرسم و این‌که چگونه جوانی که خود جمهوری اسلامی را تجربه نکرده، کشتار ۶۷ را چگونه بیاد دارد و چه شناختی از این دوران دارد؟
گالری:
«گالری/ما در زیر رگبارباران، آن‌ها در زیر رگبارگلوله»
ای خداوند
به علمای ما مسئولیت
و به عوام ما علم
و به مومنان ما روشنایی
و به روشنفکران ما ایمان
و به متعصبین ما فهم
و به فهمیدگان ما تعصب
و به زنان ما شعور
و به مردان ما شرف
و به پیران ما آگاهی
و به جوانان ما اصالت
و به اساتید ما عقیده
و به دانشجویان ما نیز عقیده
و به خفتگان ما بیداری
و به دینداران ما دین
و به نویسندگان ما تعهد
و به هنرمندان ما درد
و به شاعران ما شعور
و به محققان ما هدف
و به نومیدان ما امید
و به ضعیفان ما نیرو
و به محافظه کاران ما گستاخی
و به نشستگان ما قیام
و به راکدان ما تکان
و به مردگان ما حیات
و به کوران ما نگاه
و به خاموشان ما فریاد
و به مسلمانان ما قرآن
و به شیعیان ما علی(ع)
و به فرقه های ما وحدت
و به حسودان ما شفا
و به خودبینان ما انصاف
و به فحاشان ما ادب
و به مجاهدان ما صبر
و به مردم ما خودآگاهی
و به همه ملت ما همت، تصمیم و استعداد فداکاری
و شایستگی نجات و عزت
دوست عزیز خانم قاسمی هم وطن و بختیاری عزیز دوست دارم
ممنون از شما هم وطن و هم ولایتی عزیزم …
زنده باشید و پایدار